Zeekraal is een 1-jarige plant die behoort tot de succulenten en alzo kan overleven in een zout milieu. Een succulent of vetplant is een plant die water opslaat in een deel van zijn lichaam. Bij zeekraal doen de gelede takjes dienst als wateropslag.
Zeekraal is de pioniersplant op slikken. Hij kan groeien op slikrijke plaatsen die met elk hoogwater worden overstroomd. Hoewel zeekraal heel goed groeit op zoute grond kan hij alleen ontkiemen met de hulp van zoet regenwater.
De bloempjes zijn heel eenvoudig. Je ziet hen als kleine witte stipjes op de gelede takjes staan.
Zoutverdragende plant bij uitstek
Zeekraal verdraagt zout water; het is een ‘zoutverdragende plant’ of ‘halofyten’Sterker nog, de plant heeft zout nodig. De wortels nemen zout op dat in de bladeren wordt bewaard. Maar er zijn grenzen. Als er te veel zout in het zeekraalplantje is opgenomen groeit het niet meer. Daarom houdt het ook zo veel mogelijk zoet water vast.
De blaadjes van zeekraal zijn dik en vlezig, net als die van vetplanten. Bovendien zijn ze klein en hebben weinig oppervlak. Daardoor verdampt er zo weinig mogelijk water.
De wortels worden beschermd door een zuurstoflaagje. Zo worden er geen schadelijke metalen of een teveel aan zout opgenomen.
Als er toch te veel zout in de plant is terechtgekomen gaat het naar de onderste bladeren. Die sterven dan af. Zo komt het dat de onderste bladeren vaak rood of geel zijn, terwijl de bovenste delen van zeekraal nog fris groen zijn.
Twee ondersoorten
Oude visie
Volgens de oude visie komen er in onze streken twee soorten zeekraal voor: de Kortarige zeekraal Salicornia europaea en de Langarige zeekraal Salicornia procumbens.
Kortarige zeekraal groeit vooral op binnendijkse zilte terreinen. Als die dan toch aan de zeekant groeit, is dat altijd op de wat hogere plekken en zeker niet in het slik. Langarige zeekraal vind je juist vooral in het slikkige deel.
Het verschil tussen beide soorten zit hem in de vorm. De Kortarige zeekraal vertakt in vele, korte takjes terwijl de Langarige zeekraal veel minder vertakt en de zijtakken evenwijdig met de hoofdas.
Nieuw visie
De taxonomie van zeekraal is complex, moeilijk te bestuderen en staat nog niet op punt. Materiaal is slechts met zekerheid op naam te brengen gedurende een korte periode van het jaar, wanneer zowel bloemen als vruchten aanwezig zijn (LAMBINON et al. 2004). Plantenmateriaal dat buiten deze periode wordt gedetermineerd is niet correct te bepalen. Studies van het genetische materiaal zullen in de toekomst misschien een beter bruikbare soortenafbakening mogelijk maken.
