Tijdens een schorrenwandeling op het Galgeschoor in mei 2004, ontdekte Michel Van Megroot enkele exemplaren Gevlekte rupsklaver (Medicago arabica).
Wat je onmiddellijk opvalt bij de Gevlekte rupsklaver (Medicago arabica), is de bruinrode vlek op de bladeren. Volgens sommige verhalen stond er rupsklaver aan de voet van het kruis van Christus en zijn dit bloedvlekken die op de bladeren dropen.
Hoe ouder de plant wordt, hoe beter je deze vlekken kunt zien omdat ze met het ouder worden steeds donkerder worden.
Deze plant is oorspronkelijk afkomstig van het Middellandse Zeegebied en zaden zijn met de schapenwol in onze streken terechtgekomen. De spiraalvormige opgerolde peul heeft namelijk twee rijen doornen , waarmee hij in de vacht van voorbij komende dieren blijft hangen.
Volgens de Heimans, Heinsius en Thijsse is deze plant een typische dijkbewoner. Vrij algemeen in het Delta- en kustgebieden, vrij zeldzaam in Vlaanderen.
De Ecologische Flora vertelt ons het volgende:
Gevlekte rupsklaver is een lage, soms middelhoge, spaarzaam behaarde plant, die veelal in de herfst kiemt en het hele zomerhalfjaar in bloei te vinden is. Meestal is zij eenjarig; soms bloeit zij nog een tweede jaar, maar daarna sterft zij af. De stengels zijn diep gegroefd en minder stevig dan bij andere Rupsklavers; vaak worden ze door de grashalmen overeind gehouden. De tamelijk grote deelblaadjes zijn doorgaans omgekeerd hartvormig en vertonen in het midden meestal een driehoekige tot ronde, zwartpaarse vlek. De steunblaadjes zijn meestal sterk bochtig getand. De armbloemige, vaak een- of tweebloemige bloeiwijzen steken niet buiten de bladeren uit. De bloemkroon is licht goudgeel. De vruchten zijn opgewonden tot min of meer bolvormige, onbehaarde, gestekelde kluwens, die deze en verwante Rupsklavers de bijnaam ‘doornenkroon’ hebben bezorgd.
Gevlekte rupsklaver komt voor in het Middellandse Zeegebied en verder oostwaarts tot in Perzië, noordwaarts tot op de Britse eilanden. Door Nederland loopt de noordoostgrens van het areaal. De plant komt hier algemeen voor in het hele Deltagebied en zeldzaam daarbuiten, in hoofdzaak langs de grote rivieren en in Noord-Holland. Verder is de Gevlekte rupsklaver nogal eens als adventiefplant gevonden.
Deze Rupsklaver groeit vaak op iets minder droge grond dan haar verwanten. Zij staat in de min of meer gesloten grasmat van bermen en dijken, vooral op klei. In schrale bermen blijven de planten vaak klein (en lijken dan soms op Kleine rupsklaver).
Over het algemeen lijkt Gevlekte rupsklaver door maaien te worden bevorderd, terwijl zij beweiding slecht verdraagt. Veelvuldig en talrijk treedt zij als pionier op pas verhoogde zeedijken op.
Meer weten?