Galgeschoor en Groot Buitenschoor
Een nieuwe aanwinst in augustus 99 was het Nonnetje Macoma balthica. Van dit schelpdier vonden we in het slik een tiental exemplaren per vierkante meter. Noch op het Galgeschoor, noch op het Groot Buitenschoor vonden we een enkel levend exemplaar. Dit ongeveer 2,5cm lange schelpdier leeft ingegraven in de bodem. Door middel van zijn sifons heeft het een verbinding met de buitenwereld, dit voor zijn ademhaling en het filteren van voedsel.
Einde mei 2003 tijdens een survey op de turfbank van het Galgeschoor, vonden we redelijk verse sporen van levende nonnetjes. In het slik van een oude turfput, zagen we heel duidelijk de graassporen van een nonnetje.
In juni 2020 ontdekte Frank Wagemans een opvallende toename van het aantal nonnetjes op het slik van het Groot Buitenschoor. Over een redelijke oppervlakte leefden honderden zoniet duizenden nonnetjes.
Levenswijze
Nonnetjes leven van algen. Met hun zuigbuisje, ook wel siphon genoemd, filteren ze kleine algen uit het water. Wanneer er echter niet genoeg voedsel in het water zit, gebruikt het schelpdier de siphon ook wel om algen van de bodem te zuigen. Dit grazen is niet de favoriete manier van voedsel vergaren. Om te grazen moet het nonnetje hoger in de bodem gaan zitten en daarmee wordt de kans om opgegeten te worden groter.
Seizoensvariaties
Van april tot juni is het voedselaanbod hoog genoeg om diep in de grond te blijven zitten en alleen algen uit het water te filteren.
In de zomer en het najaar daalt het voedselaanbod zodat het nonnetje de bodem moet gaan afgrazen; het diertje verhuist omhoog.
In de winter is er zo weinig voedsel dat het nonnetje wel verder omhoog moet om nog voldoende voedsel te kunnen verzamelen.
