Een gore zee;Aan ’t strand daarvan:Van lieverleeEen eenzaam man. Zijn blik is naarVerlatenheidGeen uitzicht, waarMen die vermijdt. In ’t niets verglijdtZonder misbaar,De hooploosheidVan weer een jaar. De mond blijft stomTegen den tijd,Want ouderdomIs eenzaamheid J.C. Bloem

Flarden wind…… windflarden blazen bomen vol krakend hout, fytowortels zuigen zich vast in aarde.Aeolus verfrist groen. Flinters water…… waterflinters wervelen uit zeemuren, schuimkragen veroveren stranden.Aeolus bruist blauw. Korrels zand…… zandkorrels stuiven op uit open vlaktes, duinen nestelen zich rond vennen.Aeolus schildert geel.

Als met water zelf, met de gedachtespelen dat je ooit en eindelijkzult weten wat het is. Het is regen geweest, een rivier, een zee,hier was het, hier heb ik het gezien en zie ik water en weet niet wat het is.

Ga, ga, laat mij, en wordaanvankelijk het schip midden op de rivier, omlijnd en afgetekend,dan het schip dat koers zet naar de rede, klein en zwart,dan vage stip slechts aan de horizon (o mijn beklemming !),stip, steeds vager aan de horizon…En daarna niets, en ik alleen en mijn verdriet,en de grote stad nu vol van … Lees meer

Op de palm van jouw hand, in dat landschapvan gevormde levenslijnen,niet groter dan een flinke waterdruppel – terwijl zonsondergang de helehemel boven de eindstreep van het eilandginds in Turner-kleuren zet – die babykrab, voorzichtigvan tussen de basaltblokken geraapt,z’n onderkomen waar hij wachtte op de vloed. Nog kleiner dan de nagel van jouw pink,z’n grijsblauw pantsertje … Lees meer

Als met water zelf , met de gedachtespelen dat je ooit en eindelijkzult weten wat het is . Het is regen geweest , een rivier , een zee ,hier was het , hier heb ik het gezienen zie ik water en weet niet wat het is .

“Alleen op de verlaten kade, op deze zomermorgen,kijk ik in de richting van de ree, kijk ik naar het onbegrensde,kijk ik, en zie met welgevallen hoe,klein zwart en duidelijk,een pakketboot binnenvaart.Hij nadert, heel veraf nog,scherp omlijnd,klassiek op zijn manier.Achter zich in de verre lucht laat hij zijn ijle schreef van rook.Hij komt binnenen de morgen … Lees meer

De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht.Boven het vlakke land trilt stil de warme lucht.He! iemand slaat soms onverwacht maar zeker op de vlucht.Alarmfase Twee is hier nauwelijks nog berucht.Maar men weet het niet En zwijgt van wat men hoort en ziet. Hier aan de kust, de Zeeuwse kustWaar de mensen onbewust. Zin in … Lees meer

O, dit alles is mooi , dit alles is menselijk en heeft te makenMet menselijke gevoelens , zo sociabel en bourgeois ,Zo ingewikkeld eenvoudig , zo metafysisch triest !Het vlottende , veranderende leven voedt ons op , in menselijkheid . Arme mensen ! arme mensen alle mensen !

Ik heb mijn geliefde verlatenze rolde zich nog een laatste maalvoor mijn voetenwellustig in het zand;maar ik vaarde over haar lichaamterug naar het vasteland

De zee, de zee klotst voort in eindeloze deining,De zee, waarin mijn ziel zichzelf weerspiegeld ziet.De zee is als mijn ziel in wezen en verschijning;Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet. Zij wist zichzelven af in eeuwige verreiningEn wendt zich altijd om en keert weer waar zij vliedt.Zij drukt zichzelven uit in duizenderlei … Lees meer

Op het droogvallende wad kuiert de steltloper omgeven door klapwiekende meeuwen.Kokkels en mossels zorgen voor kolderieke waterspuiten, fonteinen zetten een rapsodie in. Scholeksters scheren laag over het water, parallel met eksters over de dijk.Zwaluwen met glanzend fluwelen vederpakken patrouilleren kwikzilverachtig over okergekleurde velden, waarin turkooisgetooide korenbloemen en vuurrode klaprozen bont afsteken. Het wassende water verandert … Lees meer

En wat als ik me overgaf aan de stilte? Een maritieme rust. Zeezucht. Geblinddoekt en gehuld in een witte vlag. Gewoon niets meer zien, niets meer zeggen. Gewoon zwijgen. Het is toch allemaal al eens op TV geweest … Kan je dat wel, zwijgen in een stad? Mag dat wel? Kan je je dat veroorloven, … Lees meer

Weids blinkt het land, ver is het waterzilt-brakke water in oeverloos land.Mals zuigt de grond aan de hoeven der schapenen de zandplaat wordt schorre met zeekraal beplant. Een eenzame reiger krult statig zijn wervelsen tuurt in de verte langs de grazige randvan de zompige einder der IJskelderplaten,waar een schip soms verwijlt tussen hemel en zand…En … Lees meer

Ze woelten overspoeltze rolt en ze golften zet het zand naar haar handZe omringtblote voetenmet haar zwelgende wateren ze wiegt u nog dieperin de tijd van later

Wie zich inscheept voor deze overtocht ,het vasteland verlaat en langs het wadde vaargeul volgt , raakt los van wat hij zochten vindt het eiland met zijn voorkeurspad ,de vrijheid van het woord , van achterdochtof engtevrees verlost , het leven dathij door mensenvrees verloren had .Wie zich inscheept voor deze overtocht ,bergt zijn kijker … Lees meer

De armen wonen beneden en wachten tot de rivierstijgt in de nacht en hen meesleurt naar zee.Wiegjes heb ik zien dobberen en brokstukkenvan huizen, stoelen en een verheven toornvan lijkbleek water waarin hemel en afgrijzen versmelten.Enkel voor jou is dit, berooide, voor je vrouw en je grond,voor je werktuig en je hond, als een les … Lees meer

Ze ruiktverfristen ontspantZe laat ons liggenen wiegt ons meeop een kussen van speelse golvenZe geeft rustDie kustDie ZEE

Op het Schor wordt er geteld Op het Schor wordt er verteld Soms sta je verstelt Van wat er zoal wordt verteld Wordt er al eens pittig gereageerd Wordt er soms al eens kort iets afgeweerd Toch blijft het leuk en interessant Want zo blijft iedereen bij de hand En ontstaat er een echte vriendschapsband

Ik zoek een woord Een heel nieuw woord Een woord Dat niemand kent Ik zoek een woord Dat zeggen wil Hoe boeiend JIJ wel bent