Jim van Belzen schreef mee aan ” Shellfish Reefs Increase Water Storage Capacity on Intertidal Flats Over Extensive Spatial Scales”, een paper over “de lange arm” van oesterriffen en mosselbedden
Om een lang verhaal kort te maken, we laten zien dat de slikken (’t wad) meer water kunnen vasthouden door de aanwezigheid van oesters en mossels. Dit is misschien niet direct verrassend als je denkt aan water wat tussen de oesters en mossels blijft staan (zie foto). Maar de oesters en mossels zorgen er ook voor dat er gemiddeld tot 115m buiten de riffen nog water blijft staan.
Dus alhoewel oesterriffen en mosselbedden in de Waddenzee maar 2% van de wadden (slikken) bedekken, hebben ze een invloed op 11% van het oppervlakte. Meer dan 5 keer zoveel dus!
Van het langer nat blijven van de platen, als het water zich terug trekt door de werking van het getij, kunnen andere organismen profiteren. Veel juveniele platvis en schaaldieren kunnen beter overleven in de poeltjes en plasjes water, dan wanneer alles echt droog valt. Ook zeegrassen kunnen hiervan profiteren, omdat ze kwetsbaar zijn voor uitdroging. Dus “de lange arm” van oesterriffen en mosselbedden is zeker iets om te koesteren voor een rijk en divers kustleven.
tekst: Jim van Belzen