Op de valreep van het jaar, en het decennium, publiceren Roeland van de Vijssel, Jim van Belzen e.a. een onderzoek naar het ontstaan van zebrastrepen van algen op het slik. Deze groene strepen geven ons een inkijkje hoe kustgebieden er miljoenen jaren geleden, voordat de eerste wortelende planten waren ontstaan, uit zagen.
In deze publicatie laten we zien dat nopjeswier een regelmatig ruimtelijk patroon kan vormen door de wisselwerking van algen met het sediment en het getij. Nopjeswier groeit als een een heleboel dunne draadjes en vormt daarmee een zacht groen tapijt over het slik. Dit groene tapijt houdt het zand en slib goed bij elkaar. Als je het van dichtbij bekijkt dan zie je een patroon van ‘nopjes’ op centimeter schaal (zie rood kader in foto), waar deze alg de naam aan te danken heeft. Maar op de schaal van meters kunnen deze algen dus een groen patroon vormen die veel weg hebben van zeebrastrepen (zie de fotos). Deze patronen zijn stabiel en kunnen ondanks seizoenale variaties meerdere jaren achter elkaar aanwezig blijven. Ze groeien zelfs mee omhoog als de slikplaat op slibt. En het wonderlijke is dat we deze complexe patronen kunnen verklaren met simpele zelforganisatie processen zoals Alan Turing die ooit beschreef.
Deze publicatie is een mijlpaal. Zeker voor Roeland omdat het zijn eerste paper is die hij publiceert en ook nog eens als eerste auteur. Hij had de lastige taak om een coherent verhaal te maken op basis van de vele gegevens die we de afgelopen jaren in het veld en laboratorium hadden verzameld. Maar het is hem gelukt. Het resultaat is er een om trots op te zijn.
Je kunt het volledige artikel hier lezen: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/esp.4783