Rilland, 27 november 2010 – 3 moedige schorrendabbers trokken o.l.v. Rudi Dercks op zoek naar sporen van het verdronken dorp Oud Rilland.
Omdat het water stevig laag stond kregen bezoekers een mooi beeld van dit verdronken dorp. Er werden zelfs enkele nieuwe, opmerkelijke vondsten gedaan.
De bijgaande foto’s zijn genomen in volgorde van de tocht, gaande van ca. 300 meter ten wetsen van de Westketel via de Middenketel tot de Oostketel langs het Nauw van Bath. Gerda Kap en Rudi Dercks van de AWNZeeland werden vervoegd door Mevr. Siereveld uit Rilland en drie leden van Natuurpunt-Antwerpen-Noord, van wie meerdere foto’s verwacht worden.
Ten westen van de Westketel aangekomen bleek het laagwater gelukkig behoorlijk laag. De verschillende turfplateau’s met boomstronken (‘het bos van Rilland’) werden bewonderd, alsook de repelpercelering en een mogelijke landweg.
Bij de Westketel zelf waren duidelijk zichtbaar het paardengraf, de veldoven midden in de planmatige moernering, de landweg met karrenwielsporen en de twee hekpalen met ronde gaten(foto’s!), die voorheen nooit zichtbaar waren geweest, maar nu door de erosie ca. twintig cm boven het verlaagde oppervak uitsteken.
Oostwaarts gaande richting Middenketel via de schelpenheuvel werden de twee kruisende stakenrijen waargenomen, in combinatie met de lage platte kunstmatige verhoging. Ook de historische vegetatie (paardenstaart of kattenstaart) op de nabije ‘akker’ werd van nabij gefotografeerd. De verdere tocht naar de Middenketel was knap moeizaam met verraderlijke plekken.
Voorbij de strekdam werd het fundament met (hoe lang nog?) enkele stenen in verband bewonderd.
De grote solitaire boom leek wat dunner te zijn geworden. Het stenen vloertje was tenauwernood nog onder het zand te lokaliseren.
Omdat het water laag leek te blijven, werd nog een excurs naar de Oostketel gemaakt. Met tal van nieuwe vondsten, o.a.: Stukken vlechtwerk, veelvuldig gefotografeerd; een turfopduiking, merkwaardig genoeg belegd met grote platte turfplakken; een al vaker opgemerkte platte kunstmatige heuvel, van hetzelfde type als tussen West- en Middenketel, ditmaal ontdaan van veel gruis en puin van de oeverwalverdediging; vele duidelijk blootgekomen en door het lage licht goed op te merken perceleringen en slotenpatronen.
De verhoopte site alias rechthoekige kuil met het geraamte van een ineengedrukte opstal, bleek nu volledig met nieuw zand en schelpen gevuld.
Dicky de Koning wist hier nog het volgende aan toe te voegen:”Dat vlechtwerk te oosten van de middenketel hebben we eerder blootgespoeld gezien. Die grote plaggen veen zijn die op het dijkrest gevonden? We hebben het daar eerder gezien dichtbij een grote veenbult. Die gaten in de palen op het wegje waren nooit eerder gezien, dus ook hier weer erosie.”
Wij hebben voor u 2 fotoverslagen: eentje van Myriam De Proost en eentje van Rudi Dercks.
Voor meer info over deze archeologische site: rudidercks@home.nl