Steltlopers eten wadbodem

Recent onderzoek aan steltlopers in waddenecosystemen van Canada en Japan heeft voor behoorlijk wat opschudding gezorgd. Daaruit blijkt dat de opbouw van het huidige voedselweb van slik- en wadbodems niet meer klopt.
De onderzoekers ontdekten een nieuwe en ontbrekende schakel in het voedselweb van het waddenecosysteem. Kleine steltlopers eten ook de bovenste laag van de droogvallende wadbodem. Hiermee is voor het eerst een directe relatie aangetoond tussen deze bovenste bodemlaag (biofilm) en steltlopers.

Er werd altijd aangenomen dat kleine steltlopers alleen afhankelijk zijn van de op en in het sediment levende diertjes, zoals wormen, schelpdieren en kreeftjes. Nu blijkt ook de bovenste laag van het sediment voedsel te bevatten dat door deze steltlopers wordt gegeten.

Onduidelijk is of en wat dit voor gevolgen heeft voor de huidige inzichten van de sedimenthuishouding in de Waddenzee in relatie tot kleine steltlopers, zoals kanoeten en bonte strandlopers. Mogelijk leidt dit ook tot nieuwe inzichten over de rol van biofilm in relatie tot voedselaanbod en energiehuishouding bij kleine steltlopers.

Het huidige voedselweb van het waddenecosysteem bestaat uit een opeenstapeling van producenten, consumenten en predatoren. De bovenste laag van de bodem produceert het voedsel voor ongewervelde diertjes. Deze bovenste laag wordt biofilm genoemd en bestaat uit kleine plantjes en algen. Ze worden gegeten door wormen, schelpdieren en kreeftjes, die op hun beurt weer door vogels en vissen worden gegeten.

Uit het onderzoek komt naar voren dat het nodig is om onderscheid te maken tussen steltlopers op grootte. Alleen kleine steltlopers, zoals kanoeten, bonte strandlopers, krombekstrandlopers en drieteenstrandlopers, eten naast ongewervelde diertjes ook deze biofilm. Grotere steltlopers, zoals scholeksters en wulpen, eten alleen ongewervelden. De kleine steltlopers blijken ook speciaal te zijn aangepast om dit modderige voedsel te eten. Op de tong zitten soort van weerhakjes zodat de biofilm eraan blijft plakken en makkelijk kan worden gegeten.

>> Lees het onderzoek