Een fragment uit ‘Ode maritima’ van Fern

En wat als ik me overgaf aan de stilte? Een maritieme rust. Zeezucht. Geblinddoekt en gehuld in een witte vlag. Gewoon niets meer zien, niets meer zeggen. Gewoon zwijgen. Het is toch allemaal al eens op TV geweest …

Kan je dat wel, zwijgen in een stad? Mag dat wel? Kan je je dat veroorloven, om niets te zeggen?

Wij geven elkander woorden
over het weer en de wind uit het noorden
en de wolk die ginder drijft;
wij geven elkander vele woorden,
waar niets van overblijft.