Vlissingen

De dalende zon schenkt het water
een rimpelend speels patroon
Rond de toren wordt ’t langzaam later
Even draagt de stad een koningskroon
Loom spiegelt de zee de wazige verten
Zij kaderen zich in lijsten van oneindigheid
Weemoedig denk ik aan oude helden
die hetzelfde zagen in hun verleden tijd
Hoeveel zonsondergangen hebben zij aanschouwd
Op het campagnedek van hun schepen
Alleen hier, op de Schelde, versmelt het goud
Tot onvergetelijk zilveren strepen
(uit: Wateren & Luchten, Adriaan Broos)