nu langzaam pijn vertrekt
als het getij na springvloed
keren vervlogen vogels terug
lang verloren gevoelens
al fluistert de wind
muziek vertrouwd
als moederwoorden
nog altijd blijven vragen steken
in het grijze slib
hoe lang duurt geluk
hoe ver ook
stranden we weer
op een uitverkoren eiland
of verdwijnen we in zee en
ebben sluipend weg